Dirk is een held
Spanning! Ik sta in de rij om de Kuip binnen te gaan, als mijn vader van 81 jaar zegt: “Ik heb de kaartjes in mijn andere jas laten zitten.”
Mijn vader trekt bleek weg, mijn hartslag verdubbelt.
Gelukkig na even zoeken tovert hij onze entreebewijzen voor de kampioenswedstrijd van Feyenoord uit zijn broekzak tevoorschijn. Mijn vader is sinds 1952 lid van Feyenoord. Sinds 1960 schrijft hij in ieder Feyenoord Magazine een stukje.
Dit moet zijn dag worden en hij is zenuwachtig, wat gaan ze doen?
Feyenoord kampioen
Je voelt de Kuip schudden. Om 14:00 uur komen de spelers het veld op. Dit is het moment waarbij de spelers zich opladen voor wat komen gaat. Ze trekken wat sprintjes en spelen de bal over. Ze voelen hoe de Kuip leeft en bouwen energie op, wat vandaag als vanzelf gaat. Dit is GAS (zorgen dat je scherp bent) en REM (weten hoe je het gaat aanpakken). Ze hebben zin om te presteren, maar de druk is hoog.
Tien minuten voor aanvang verdwijnen de spelers van het veld. De taak voor Giovanni van Bronckhorst is kort datgene te zeggen waardoor de spelers met vertrouwen en lef het veld op gaan. “Ik ga er vol voor” of een taakgerichte kreet, zoals: “de bal is voor mij” helpt de spelers zich sterk te voelen en aandacht te richten.
“Gas erop, wij gaan scoren,” dacht Dirk Kuyt en hij maakt binnen 40 seconden het eerste doelpunt.
Kuyt laat zien hoe belangrijk het is om een ervaren sterke leider in het veld te hebben. Hij heeft een team met goede spelers om zich heen, maar ze zijn wel jong. Kuyt knokt, stuurt aan, maant spelers tot rust en spoort hen aan. Hierdoor helpt hij zijn teamgenoten zodat ook zij optimaal kunnen presteren. In de rust wil hij dat ze met z’n allen tegelijk van het veld lopen. Hiermee versterkt hij het teamgevoel.
Het blijft natuurlijk altijd de vraag wie er het meest van slag raakt na zo’n snel eerste doelpunt. Te snel blij zijn helpt niet, want ze moeten nog negenachtig minuten. Aan de andere kant, een eerste doelpunt kan ook vleugels geven.
Feyenoord houdt zijn kop erbij en Kuyt scoort 2-0. De blijdschap in de Kuip is groot. Toch durft nog niemand echt feest te vieren. ‘Eerst zien en dan geloven’. In de zesenzestigste minuut lijkt het tempo eruit. De man naast mij zegt:
“Dit is Feyenoord, spannend tot het laatste moment.”
Rond de achtenzeventigste minuut klinkt er door de Kuip: “We worden kampioen.” Even later wordt dit vertrouwen bevestigd wanneer Dirk de 3-0 scoort. De kindjes van Dirk Kuyt staan vlak boven mij naast hun moeder en Ben Wijnstekers.
Ze zullen trots zijn op hun vader. Ook mijn vader kijkt blij rond, hier zal hij nog lang van nagenieten. Feyenoord is kampioen. Dirk een held.
