Door Novy Goetgeluk

Wat vier jaar sporten en studeren in Amerika mij leerde over mentale kracht.

Ik heb de afgelopen vier jaar in Amerika gesport en psychologie gestudeerd en dit waren de mooiste jaren van mijn leven. Natuurlijk waren er genoeg cultuurschokken  — van de uiteten-cultuur tot de prijs van een tros bananen—, maar wat mij vooral bijgebleven én geïnspireerd heeft is de manier waarop er met sportpsychologische begeleiding wordt omgegaan.

Sport en studie

Waar in Nederland sport en school vaak los van elkaar staan, is Amerika uniek in de combinatie van alles onder één dak.

“Toen ik ontdekte dat het mogelijk was om in Amerika te studeren én te sporten, wist ik: dit wil ik. Ik ga er alles aan doen om mijn droom waar te maken.”

Ik ging extra trainen op de hockey en ik begon met looptechniek trainingen bij SPC Rijnmond, allemaal om mijn kansen op recruitment te vergroten. De extra inspanning werkte. Al snel werd ik benaderd door een aantal Amerikaanse coaches.

MOETEN presteren

Mijn ambities waren zeer hoog. Ik was negentien jaar. Ik wilde altijd goed presteren, sterker nog ik wilde de beste zijn. Ik wilde laten zien, dat ik niet voor niets helemaal naar de andere kant van de wereld was gegaan om te hockeyen.

“Ik kreeg angst om te falen en voelde de drang om mezelf steeds te willen bewijzen.”

Ik had maar vijf jaar in Nederland gehockeyd, wat relatief kort is. Dat versterkte mijn onzekerheid. Om dit gat dicht te lopen ging ik overmatig trainen, waardoor ik blessures kreeg. Zonder dat ik het doorhad, had dat onzekere gevoel invloed op alles wat ik deed. Ik raakte steeds meer gefrustreerd en verloor mijn plezier in de sport die ik zo graag deed. 

Aandacht voor mentaal vanuit professionaliteit

In Amerika werd ik keihard met mijzelf geconfronteerd en werd ik mijn eigen tegenstander. Tegelijkertijd merkte ik dat er een cultuur was waar het normaal was om aandacht mentaal welzijn te besteden. Niet omdat iemand zei dat er iets mis met mij was, maar juist omdat mentale begeleiding daar zó normaal was. Coaches, teamgenoten en begeleiders praatten open over dingen waar ik in Nederland eigenlijk nooit woorden aan had gegeven. Het was geen teken van zwakte om ergens mee te zitten, maar eerder een teken van professionaliteit — een manier om beter te worden, mentaal én fysiek.

Mentale begeleiding

Bij ons op school werd het mentale even serieus genomen als het fysieke. Mentale training hoorde net zo bij het proces als krachttraining of techniektraining. Elke week was er een groepsmoment voor sportpsychologische begeleiding. Tijdens deze sessies werden vaak tools en handvatten besproken waar iedereen individueel ook mee aan de slag kon. Soms waren dat één-op-één-gesprekken met de sportpsycholoog, maar vaak gewoon open gesprekken in het team of met de coaches. Zoals onze coach het vaak zei:

“If your head isn’t right, your body won’t follow.”

Er werd niet pas gepraat als iemand vastliep of slecht presteerde. We hadden gesprekken over kleine frustraties, twijfels of spanningen, simpelweg om te voorkomen dat ze groter werden. Ik leerde wat liever voor mijzelf zijn. Tijdens de individuele gesprekken met de sportpsycholoog (zie de foto hieronder) lag de nadruk vooral op het behouden van focus in het hier en nu. Ik dacht vaak te ver vooruit, zeker als ik een slechte bal had gespeeld. Mijn hoofd schoot dan meteen naar de einduitslag, terwijl we pas in minuut tien zaten.

De sportpsycholoog gaf mij simpele maar effectieve tools om mijn gedachten terug te halen. Eén daarvan was het benoemen van vijf dingen die ik op dat moment kon voelen: mijn stick in mijn handen, mijn scheenbeschermers tegen mijn benen, de wind op mijn gezicht. Het leek zo eenvoudig, en misschien werkte het juist daarom zo goed.

“De kleine mentale oefeningen maakten het allemaal minder groot en gaven me het gevoel dat ik weer grip had.”

De mens achter de atleet

Ik heb ervaren hoe belangrijk het is wanneer aandacht voor mentaal welzijn een onderdeel is van de (top)sportcultuur. Dat je laagdrempelig steun kan zoeken, waardoor mentale belemmeringen, onderpresteren en plezierverlies voorkomen kan worden. Door het versterken van mentale vaardigheden, zoals: zelfvertrouwen opbouwen, weerbaarheid vergroten, focus behouden en omgaan met spanning en tegenslag.

Foto links: Onze coach (met het gele shirt) supporte ons zowel als atleet en als student. 
Foto rechts; De athletic director/sportpsycholoog die zowel de school snapte en kwam kijken naar mijn training.

Hoe doet Flow Mentale Training dit?

Wat ik zie is diezelfde brede, mensgerichte aanpak als in Amerika, met focus op de duale carrière: school en topsport. De methode Sport in Perspectief® behandelt heel praktisch verschillende mentale bouwstenen, die behulpzaam zijn voor sporters van jong tot volwassenheid. Pas als de mens achter de sporter goed in zijn of haar vel zit, kan de prestatie echt tot bloei komen. Of zoals mijn coach zei:

“You can’t build strong results on shaky minds.”

Note: Novy studeerde Magna Cum Laude af aan Bryn Mawr College – Bachelor of Arts in Psychology