26 augustus 2018 | sportpsychologie
Snelle wissel
Sinds de norm in Nederland dertig graden is, hebben we het vandaag koud en we worden nat. Ik moet als eerste drie rondjes. “Jullie benne bijna,” hoor ik steeds weer vanaf de kant. Bornenaren spreken niet altijd de waarheid kom ik achter, want ik moet nog een heel eind. Vriendelijk klinkt het wel. Dan kom ik bij het wisselvak. Dat vergt een tactiek op zich. Ik steek mijn voet door het hek en JD haalt snel mijn enkelband eraf en duikt op zijn racefiets.
In het wisselvak staan we met z’n allen schouder aan schouder. De regen maakt dat nog closer, omdat we ook allemaal droog willen staan. We hebben wel lol, want als je meerdere mannen dicht bij elkaar zet, dan krijg je ‘bijzondere humor’. Ik wacht op JD.
Laat je vallen
Als hij eraan komt, doen we weer de enkelbandtruc en ga ik weer rennen. Het gaat lekker. Met nog een paar kilometer te gaan word ik ingehaald door een dame met heel groot ‘mental coach’ op haar rug. Het moet niet gekker worden. Ik heb ‘laat je vallen’ op mijn rug, want dat zegt onze trainer Henk altijd. Het betekent ‘doorbeuken’, dus dat doe ik dan maar. Alleen vrouwen met stekeltjeshaar zijn altijd te snel, is mijn conclusie.
Bij de finish, zie ik de anderen. Het was mooi. Michel niet helemaal tevreden. Hij heeft kostbare seconden verloren, doordat hij zijn nagels voor de bruiloft had geknipt. Daardoor kreeg hij het enkelbandje van Laura niet los.
“Mijn advies als je een Run Bike Run gaat doen. Laat je nagels lang en je haren kort.”
7 juli 2018 | sportpsychologie
“Stiekem was ik voor de Brazilianen. Hoe zij als een mierenleger zich door de kleinste ruimtes weten te wurmen vind ik bijzonder fraai om te zien. Daarbij heeft deze ploeg een hoog drama-gehalte wat mentaal interessant is.
Het eerste doelpunt
Zo’n eerste doelpunt in de dertiende minuut is heel bepalend voor de wedstrijd. “Als je als ploeg vroeg in de eerste helft 1-0 achterkomt, dan krijgen zij vleugels,” hoorde ik Arjen Robben ooit zeggen.
Dat zag je nu ook. Na het tegendoelpunt ontstaat onrust bij Brazilië. Ballen die normaal lekker gaan lukken niet. De dominantie die zij de startende twaalf minuten toonden is weg.
‘Paniek’, noemt de verslaggever van de NOS het. Op zich verklaarbaar, want deze ploeg incasseerde in de kwalificatiewedstrijden nauwelijks doelpunten.
Taakgericht voetballen
Wel onnodig, want op dit niveau moet je de gehele wedstrijd taakgericht kunnen spelen. Oftewel je gaat door en bent als spelers alleen bezig met de bal en de spelsituatie van dat moment. Dan wordt het prestatiegedrag van je team niet verstoord door zo’n tegenslag.
Geluk of pech
Uiteraard is er altijd een kleine portie ‘beetje geluk’ en een ‘beetje pech’. Geluk (de Belgen) dat een bal net niet via de keeper naar een Braziliaanse speler gaat. Pech dat je een penalty niet krijgt (de Brazilianen), die je misschien wel verdiend had. Het gaat er uiteindelijk om, dat je voetballend de wedstrijd wint.
De Braziliaanse coach weet dit zijn spelers duidelijk te maken, want zij herpakken zich na rust. Ze maken tempo en weten de Belgen onder druk te zetten.
Neymar
Neymar kan nu de tijd dringt, snel opstaan en doorspelen. Misschien beseft hij : “Ik wil door als ‘de grootste voetballer’ en niet als ‘de grootste jankerd’.” Neymar had ik de finale gegund, omdat hij veel meer moois had kunnen laten zien. De uitblinkende doelman Courtois houdt in blessuretijd Neymars laatste aanval op dit WK tegen.
Nu zijn er echte tranen bij Neymar en zijn ploeg.
